Denkt ji noch mal an de Bombennacht? Hört ji noch den groden Krach? Dat weer vun ningteinsten op den twindigsten April, de Mond schien hell, de wind weer still; half een schlög bi uns de stubenuhr, dor keemen se an in eene Tour de Bombenfleegers hoch an Haben un bröchen uns ehrn isern Segen. Uns Vadderland kreeg gar deepe Wunnen Un för uns weern’t ok ganz schwore Stunnen.
Doch nu man rut ut Bett un angetrocken, een jeder weer verdammt gau in de Socken un nehm den Koffer, Tüch un gode Saken, dat müssen wi jo jede Nacht bald maken. Un as’t voröber weer, dor keemen se all ganz munter Wedder rut ut ehren Luftschutzbunker. Een eenzeln Fleger flöch man bloß noch hier ümher, doch dorüm wöllt wi nu nich opblieben mehr. Ick leeg nu jüst wedder in dat Bett Un har grad miene Been utstreckt, dar keem ganz sied een Fleger angebrust. Ick denk, de flüch di wull an’t Hus.
Noch nich to End harr ick ganz dacht, wumms, dor geef dat een verdammten Krach. Dat ganze Hus weer glieks an brüll’n un schriegen, twei weern all de Dörn un Schiben. Min Tüch weer allns ut’nanner flogen, de Koffer harr sick vör de Schlapstubendör schoben. De Fro sprüng ut Bett mit Hast, Splitters in de Fööt kreeg se vun’t Glas, un röpt: „O Gott, uns Hus, dat brennt!“ De lütt Deern bi de Hand stünn ik in’t Hemd Un in een Bruchdeel von Sekunnen Harr ik min Büx ok all funnen Un loop in Stall un Hof un Gorn, op schnellsten Wich müß ik nu doch erfohrn, ob dat Hus ok wirklich brennen dee, doch allns weer Bombenstoff wat ik see. Aber, wie seh uns Hus un Schuppen ut? Köh un Schwien kieken ut de Luk herut. Indrückt weern bi uns all de Wann, vun Vadders Hus weern rünner alle Pann.
Nober Hein harr ok sin Deel dor af vun kreegen, jüst harr he ok in’t Bett all wedder legen. Dor keem een Bombensplitter direkt bet an sin Bett Un hett em forsch ut’n Dusel opweckt. Hein un Gret hebbt banni sik verfehrt. Minsch, wat is denn hier nu bloß passeert? Oha, dat ganze Wellblech weer verbogen Un Stänners un Balken weern verschoben. De Bombensplitters hebbt wi gorni tellt, so ungefähr hebbt wi se uns deelt. Dat halbe Dörp harr nu ok noch dat Vergnögen, dat se all mol neete Fensterschieben kregen. Doch vörderst weer dat Glas noch banni knapp Un herholen müssen Brä un Papp-.
